گفتگوی جنجالی با فرزین انصاری و محمد فیلیپینی

ویژه برنامه پادکست صوتی مجله موسیقی آمیزه با حضور مملی فیلیپینی و بی بوی فرزین هنرمندان عرصه ایروبیک حرفه ای ( برکینگ ) . این پادکستِ صوتی ارزشمند به پیدایش ، روند و توسعه برکینگ تو ایران اشاره میکنه که البته ما خلاصه ش کردیم ، بصورت نوشتار درآووردیمش طوری که خواننده لُپ مطلبو متوجه بشه . تجربیات و اطلاعاتی که این دو بزرگوار برای مخاطبان و علاقه مندان به اشتراک گذاشتن بسیار مفید واقع شده و به همین دلیلم توصیه میشه حتما مصاحبه رو کامل بخونید . البته که خب نسخه صوتیش خیلی کامل تر ، شنیدنی تر و جذاب تره واسه همینم انتهای همین پست ، نسخه اصلی پادکست صوتی رو براتون قرار دادیم تا آنلاین بهش گوش بدید و یا دانلودش کنید .

گفتگویی به نمایندگی از خانواده بزرگِ برکینگ ایران با تهیه کنندگی : نُدیسم و معراج

نُدیسم و معراج : ما در این قسمت میزبان دو تا از بیبوی های خوبمون هستیم که یکیشون دیگه فعالیت نمیکنه ولی خب در خدمت مملی فیلیپینی و بی بوی فرزین هستیم و تاریخچه برکینگ تو ایران .

مملی فیلیپینی : من سلام می کنم به همه ی کسایی که دارن صدای مارو میشنون . از همه تشکر می کنم از بچه هایی که مارو دعوت کردن، عزیزان ” یک ساعت با زیر زمین ” من از خدا میخوام که کارمون بتونه امروز ثمره زیادی داشته باشه و باعث پیشرفت بشه و بتونیم این خانواده رو به هم نزدیک تر کنیم. خوشحالم اینجام.

نُدیسم و معراج : فرزین جان برای شروع در خدمتت هستیم .

بی بوی فرزین : سلام عرض می کنم خدمت همه ی شنوندگان عزیز، ممنون از پادکست شما و ممنون از شما که این فرصت را در اختیار ما قرار دادید تا این المنت از هیپ هاپ هم بیشتر به شنوندگان معرفی کنیم ، حالا من و مملی به عنوان نماینده ای از یه جمع خیلی بزرگ امروز اینجا هستیم تا حالا یه سری سوالات رو جواب بدیم تا یه سری موضوعاتی رو که شاید خیلیا ندونن رو امروز به نمایندگی از خیلیا برای شنوندگان بیشتر باز کنیم .

تو این چند سال اخیر این اتفاق داره میوفته و بیبویینگ برای چشم مردم داره عادی تر میشه … شاید شما اگه ۱۰ سال پیش ۱۵ سال پیش توی پارک توی تهران روی سرت می چرخیدی برای مردم که کاملا یه چیز عجیب غریب بود ! همه گوشیشونو در میاووردن فیلم می گرفتن ، حالا اگه اون موقع گوشی بود یا نبود کاری ندارم و اینکه شاید حتی نگهبان پارک میومد گیر میداد و پلیس برخورد می کرد ولی الان شاید بیای تو پارک رو سرت بچرخی مردم میگن : ای بابا اینم که همین بیبوی هاست که داره رو سرش میچرخه و واقعا داره جا میوفته . و اینم به خاطر اینه که فعالیت خود بیبوی ها خیلی نسبت به قبل بیشتر شده و مثل قدیم نیست . هم از لحاظ کمیت و هم از لحاظ کیفیت کار بیشتر شده و یه ذره اصول بیشتر رعایت میشه و داره یه زره یه جاهایی این کار داره ارائه میشه که مردم عام هم اینو ببینن به چشم و ببینن که همچین چیزی هست .

نُدیسم و معراج : مملی جان نظر شما در مورد این قضیه چیه ؟

مملی فیلیپینی : از قدیم بخایم بگیم شاید خیلی کم رنگ بود این پرونده من یادم میاد که یه قسمتی از دوره همی های قدیم حالا تو هر جایی که بود جمع میشدیم با بچه ها ، مثلا یکی از بچه ها آهنگ های توپاک رو میخوند و به علاوه برکینگ هم انجام می شد و حرکتاشونو بچه ها میزدند . من یه خورده عامیانه تر بگم : این لفظ ها اشتباهی میومد جلو حتی استریت زن هم میگفتن ، حرکت زن ، نمیدونم ریزه کاری زن …

نُدیسم و معراج : تکنو زن ! تکنو اون موقع مثلا خیلی مد بود میگفتن طرف داره تکنو میزنه !

مملی فیلیپینی : آره آره تکنو زن … علمش نبود … در رابطه تکنو هم میگم ، در واقع علمش نبود ، تقصیره ما تقصیره بچه های دیگه و خانواده ما نیست چون ما اطلاعات نداشتیم ما دسترسی به اینترنت نداشتیم ما باید ماه ها صبر می کردیم یه ویدیو بیاد بیرون مثلا شاید یکیو پیدا کنیم . یکی از پسرخاله ی یکی از دوستام هست آلمان یه VHS رو بیاره مثلا ” Battle Of The Year ” سال ۹۸ میلادی . کار سختی که ما داشتیم این بود که هیچکس نبود یادمون بده . آسیب دیدگیش خیلی بالا تر بود الان بچه ها میان بدون آسیب دیدگی و داریم می بینیم تو بتل هایی که گذاشته میشه حتی مقام هم میارن بر فرض مثال تو دو سه سال کسایی که تمرین کردن و مسابقات برون مرزی رو رفتن ، مقام آووردن حالا ما بهش میپردازیم .

ولی اون موقع همه به هم زخماشونو نشون میدادن . من سر شونم سوراخ شده اون می گفت من کمرم درد می کنه ، آره یکم راحت تر با هم صحبت کنیم میگفتن من دربو داغون شدم . ولی عشقه بود چرا عشقه بود ؟ اکثر افرادی که خود برکینگ رو دوست داشتن این افراد بیشتر بودن . کسایی که میخاستن شو اجرا کنن و خودشونو نشون بدن کم تر بودن . این خیلی به آدم مزه می داد و از اون تایم رفاقت هایی که ازون موقع مونده پایدار مونده . چرا ؟ اتحاد بود بچه ها همدیگرو دوست داشتن با هم تمرین می کردن و نمیدونم چجوری بگم بیزینسی نبود معروفیت کلی نبود مجازی نبود.

نُدیسم و معراج : هدفا کلن بیشتر برای خدمت به یه فرهنگ بود تا اینکه بخان معروف بشن درسته !

مملی فیلیپینی : خیلی قشنگ شما گفتی ، دقیقا قصدمون خدمت به این فرهنگ بود. من یه روزی دیدم توی یه تصویری تو تلوزیون های قدیمی دیدم یه حرکتی داره انجام میشه که به دل من میشینه . من اونو انتخابش کردم و دنبالشو گرفتم . ما تو ایران با یه چیزی مواجه ایم به اسم مُد ! که متاسفانه داره یه سری جا ها ضربه میزنه . بعد از یه مدت اومدن گفتن : اینکارا چیه می کنید اینکارا دیگه خریدار نداره … عامیانه ترش اینکه اصلا خزه ! آقا شما جایگاهی دیگه الان نداری ! پسر دایی من 7 سال 8 سال قبل ما این رشته رو شروع کرده بود ، اونم اگه بخاطر دلش بوده عشقشو کرده که اصل این قضیه هم همینه .

برکینگ تا یه مدت خوابی داشت تا زمانی که تکنو اومد ، یه سری ویدیو با حضور ام سی هَمِر ، دی جی بوبو بود ، یه خورده فرمول فرق کرد و اینجا بود که اون برکینگ زیبا داشت تبدیل میشد به یه چیزی به اصطلاح تو ایران باز می گن ” تکنو ” که اشتباهه و اسم دیگه ای داره . در واقع تلفیقی از حرکات دستو پا تو حالت ایستاده هستش و بیشتر ابداعی بود . اما این قضیه باعث شد تا یه سری پاتوق ایجاد بشه و داشت کمک میکرد که بچه ها دور هم جمع شن . باز مبحث مُد اومد گفت تکنو چیه ؟! خب تا اینجا یه سری حرکات تو تکنو من درآووردی و بداهه بود و یه فاصله 6 ماهه تا 10 ماهه انداخت . ولی در کل بعد یه مدت متوجه شدیم دیدیم برکینگ صاحاب داره ، یه پیشینه بزرگ یه فرهنگ بزرگ پشتش داره ، بچه ها یواش یواش تازه داشتن این قضیه رو میفهمیدن و خودشونو نزدیک میکردن به کسایی تو دنیا که دارن استاندارد هارو رعایت می کنن .

ما اومدیم حرکتای ترکیبی رو آووردیم تو برنامه ، اسم ها و اصطلاحات درست رو آووردیم ، بچه ها کم کم داشتن زیاد میشدن ، تعداده بیشتر از سه چار نفر نمیشد یه جا تمرین کنیم ، بچه ها بیشتر تو پارک رو چمن تمرین می کردن و خب اومدیم باشگاه گرفتیم . یادمه کامران جنت عزیز با هزار زور و زحمت سالن ژیمناستیک بولینگ عبدو رو گرفت و ما اونجا دیگه پیشرفتو احساس کردیم و فهمیدیم که پارکت چقدر بهمون داره کمک میکنه . دهان به دهان میگفتن فلانی این حرکتو میزنه ! 50 نفر همزمان تمرین میکردن اون حرکتو یاد بگیرن و این باینری شد ، هی زیاد ترو زیاد تر شدیم که ما به روزی رسیدیم که میخاستیم اولین دوره مسابقات بیبویینگ رو بزاریم فهمیدیم مشهد جمع کنن 8 تا تیم دارن ، مثلا شیراز 12 تا تیم داشتن که داخلی مسابقه گذاشتن خودشون که کی اول شه بیاد مسابقات بالاتره کشوری . من زیاد حرف زدم که صحبت های فرزین رو بشنوم چون زیاد با فرزین مشورت می کنم . کسیه که در حین اینکه با منطق داره باهاتون صحبت می کنه اون آتیش عشقشو حس می کنی …

نُدیسم و معراج : بحث از گذشته کردی ، حالا منم خیلی دوست دارم فرزین هم در مورد گذشته صحبت کنه که اصن چیشد فرزین یه بی بوی فرزین شد و جرقه ابتدایی از کجا خورد ؟

بی بوی فرزین :  خب اول از همه اینو بگم که مملی هی میگه فرزین … من خودم فک کنم جزو نسل سوم برکینگ ایرانم .. من یادمه از روزای اولی که شروع کرده بودم آرزوم بود مملی فیلیپینی رو از نزدیک ببینم الان بقل هم نشستیم با هم رفیقیم برادر بزرگ منه و لطف داره به من و اینکه چجوری من با برکینگ آشنا شدم ، حقیقتش من از ۷ سالگی ژیمناستیک میرفتم و با توجه به جثه ی ریزم خوبم پیشرفت می کردم حالا نه خیلی حرفه ای . اون موقع ها خیلی فرق می کرد و مد بود . ورزش مادر هست و اولیا اکثرن پدر مادرا بچه ها رو از سن پایین میزاشتن ژیمناستیک تا آماده بشن … من از ۷ سالگی رفتم ژیمناستیک و این روند یه روز برو یه ماه نرو ادامه داشت و خوبم داشتم پیشرفت می کردم تا اون سالی که منم فیلم برکینگ ۲ رو دیدم ولی خیلی سنم کم بود شاید 10 سالم بود

نُدیسم و معراج : ساله چند بود ؟

بی بوی فرزین : سال ۷۶ سال ۷۷ بود فک کنم که دیدمو حال کردم گفتم عه چقد باحاله . ولی خب اصن مخم نمیرسید که همچین چیزی تو ایرانم هست و با توجه به سنه کمم درگیرشم نبودم . تا گذشت یک سالو نیم بعدش سال ۷۸ اینطورا بود که به خودم گفتم من نمیدونم من باید اینکارو بکنم . فیلمم میدیدم اداشونو میخاستم در بیارم . یاد اون موقع ها میوفتدم خندم میگیره … چقد حرکتارو بد برداشت میکردیم اون چی میزد ما چی میزدیم ، دیگه همونجا استارتش خورد و با یه سری از بچه های همون باشگاه ژیمناستیک که میرفتیم شروع کردیم .

استارت زدیم که اینکارو انجام دادیم یه سری از بچه هایی که هم دوره ی من بودند هی بیشتر شدیم و با گروه های دیگه آشنا شدیم این دقیقا همون دوره ای بود که میگم من آرزوم بود مملی رو از نزدیک ببینم ، اصن اینجوری بود که مثلا یکی از دوستام میومد مثلا شنبه میومد باشگاه میگفت من دیروز جمعه پارک ملت بودم با مملی اینا داشتیم تمرین می کردیم . گفتم بابا چرت و پرت نگو مملیو ؟ اصن پارک ملت اصن نمیتونیم ببینیم مملیو که اصن ایران نیست . تو این مایه ها بودیم دقیقا . اون زمان اینجوری بود و اینکه این اتفاق افتاد و شروع کردیم . واقعا مملی حرفش در مورد ویدیو های ” VHS ” درست بود .

اون موقع یه ویدیو ” VHS ” میخواست برسه به دستمون باید التماس 10 نفرو می کردیم . کلن یه VHS بود ماله ” Battle Of The Year ” سال 1999 ، ما میگفتیم فستیوال 99 ، دست به دست می چرخید و انقد این ویدیو رو عقب جلو میزدیم که ” VHS ” مچاله شده بود ، اسلوموشن میکردیم یاد بگیریم . چون اون موقع ما از رو ویدیو یاد می گرفتیم . این قضیه همینجوری پیش رفت و اینترنت هم به شکل الان نبود و اینترنت دایل آپ بود و اون زمان تازه یکی دو تا سایت اومده بود که ویدیو های 10 ثانیه ای میذاشت این قضیه که میگم مال سال 81 ، 82 ( شمسی ) هستش . ما میخاستیم 10 ثانیه رو دانلود کنیم بیچاره میشدیم مثلا من میزدم دانلود میرفتم مدرسه میومدم میدیدم ارور داده ! با چه بدبختی دانلود میکردیم و درواقع یه جورایی ام باعث میشد ما انگیزه بگیریم . شاید اصن نمیفهمیدیم چی میزنه …

نُدیسم و معراج : بُعد آموزشی نداشته !

بی بوی فرزین : آره بُعد آموزشی نداشته ولی خب خیلی انگیزه میداد من قشنگ یادمه روزی که بتل آف د یر 99 رو دیدم فک کنم یه تیم سوئیس یا آلمان بود ، من قشنگ اون لحظه ای که دیدم اولین بار پیش خودم تصویر سازی می کردم که من یه روز باید اینجا باشم ! من اصن نمیدونستم حالیم نیست میشه نمیشه من سنم اینه اینجا ایرانه ، من باید اونجا باشم ! هر کاری باشه باید براش بکنم و این قضیه جلو رفت تا دنیای اینترنت وضعیتش تو ایران بهتر شد و کم کم فهمیدیم که جریان چیه . من خودم به شخصه وقتی تازه برکینگ شروع کرده بودم نمیدونستم اسمش چیه اسم حرکات چیه ، ینی اون موقع یه اسمایی رو حرکات میزاشتیم خیلی ام جدی می گفتیم ولی الان که بش فک می کنم واقعا خندم میگیره .

نُدیسم و معراج : هلکوپتری مثلا حرکت هلکوپتری ؟؟

بی بوی فرزین : هلکوپتری خووبشه حالا ، مثلا ریزه کاری ، میگفتیم ریزه زن یا درشت زن !😁 یه همچین چیزی . مثلا تو آمریکا بریم بگیم ریزه زنیم ؟ یعنی چی ؟؟ و خب این قضیه پیش رفت تا اینکه خب اینترنت اومد و اطلاعاتمون بیشتر شد . یه خورده شرایطمون تو ایران رسمی تر شد ، مسابقات رسمی تر شد و روزی رسید که دیدیم بر فرض از 20 تا شهر کلی تیم ، تیم های 10 نفره اومدن تو مسابقات شرکت کنن ، بعد من پیش خودم گفتم : داریم مگه اصن یه همچین شهرایی بی بویینگ داره کار می کنه و این باعث شد تا تعامل بیشتر شه مثلا ما میومدیم امسال تو مسابقات اول میشدیم بعد سال بعد میدیدیم شیراز ، ساری ، مشهد … الان دیگه رقیبن ، نجنبیم جا میمونیم . این اتفاق باز پیش رفت تا سال 2010 ، 2011 که دیگه ازون به بعد یه ذره ما به بین المللی شدنش بیشتر فک کردیم به قضیه که چقد خوب میشه ما به اونور متصل بشیم .

نُدیسم و معراج : نتیجه های این همکاری با کشور های خارجه به جایی رسید ؟

بی بوی فرزین : بله قطعا همینطوره ، سال 2010 کمپانی ردبول که متاسفانه الان دیگه نمایندگی نداره تو ایران به خاطر مشکلات جامعه ما اولین دوره مسابقات رسمی رو برگذار کرد . ردبول بیسی وان در واقع یه بتل 1 به 1 و انفرادی هست و کاملا معتبر تو دنیا ، که تو ایران برگذار کرد از سمت کمپانی ردبول جهانی ولی بدون تماشاچی فقط بین بی بوی ها ! و برای اولین بار ما تو زندگیمون یه بی بوی خارجی دیدیم . یکی از بهترین های دنیا به نام بی بوی لیلو ( Bboy lilou ) که فرانسویه و خودش عضوی از تیم ردبوله اومد ایران به عنوان داور و این مسابقه به خوبیو خوشی تموم شد من تو اون مسابقه قهرمان شدم و اینکه ازون موقع به بعد تو سال 2011 نماینده رفت اونور یعنی ما رفتیم تو مسابقات خارجی و واسه خود خارجیام خیلی عجیب بود و …

با توجه به اینکه این گفتگوی بسیار جذاب خیلی طولانی هست و برای ضبط چنین مصاحبه ای نزدیک به 2 ساعت زمان سپری شده صلاح بر اینه که ادامه داستانِ این پادکست صوتی رو از طریق پلیر زیر ، گوش و یا مستقیما دانلود کنید . در ادامه ی صحبت های بی بوی فرزین و مملی فیلیپینی کاملا در مورد فدراسیون و حمایت هایی که در گذشته می کرده توضیح داده شده . همچنین اطلاعات و نکات بسیار مهم دیگه ای که در هیچ جا ، در هیچ رسانه ای بازگو نشده رو در این فایل صوتی گرانبها می تونید بدست بیارید . اگه از این گفتگو لذت بردید و برای شما مفید واقع شد لطفا با دوستاتون به اشتراک بزارید و اگه اختلاف نظر ، انتقاد و پیشنهادی در این مورد دارید مشتاقیم نظرتون رو بیان کنید .